2. Dünya Savaşının en büyük Müttefik özel harekat kuvveti ''Çinditler''

Çinditler, 2. Dünya Savaşında Müttefiklerin sahip olduğu en büyük özel harekat kuvvetiydi. Japonların Burma'yı işgal etmesi ile Müttefiklerin Çin'e doğru olan ikmal hattı kesilmişti. İşgalin daha sonrasında Himalayalardan uçaklarla ikmal yapılacaktı ancak gene de Burma'nın Britanya Hindistan'ı ile sınırı olması İngilizleri Japon tehditi konusunda korkutuyordu. Buradan her an bir taarruz yapılabilirdi.

Bunun için daha öncesinde Britanya'nın Afrika Kuvvetlerinin komutanı iken İtalyanları perişan ederek kendini kanıtlamış olan General Wavell bu dönemde Hindistan kuvvetlerinin başında iken General Orde Wingate'i Burma'ya getirtti.

Wingate, daha öncesinde savaşın başında Filistin ve Etiyopya'da uyguladığı gerilla savaşı taktikleri ile kendini orduda meşhur etmişti. Kendisi gerilla savaşının geleceği parlak ustası olarak anılıyordu ve Burma'ya Japonların başını ağrıtması için çağırılmıştı.

Mart 1942'de Wingate, Hindistan'a vardı ve burada gerilla taktiklerindeki uzmanlığı sayesinde geliştirdiği ''Uzun Mesafeli Sızma'' taktiğini uygulamayı önerdi. Temmuz 1942'de kendisi için küçük bir birlik kuruldu.

Wingate kendi eğitip organize edeceği ''Çinditler'' özel birimini burada kurdu ve askerlerini komando metotları ile eğitti. Burada askerler orman savaşı, sabotajcılık ve sadece havadan ikmal alarak nasıl savaşabileceklerini öğrendi.

Çinditler düşman hatlarının 100'lerce kilometre gerisine sarkacak ve burada partizan ya da gerilla faaliyetleri yapacaklardı. Hatta işgal edilmiş bu topraklarda aylarca gizlice yaşayacaklar, Vazifeleri olan düşmanın köprü ve demiryollarını havaya uçurma, iletişim hatlarını kesme ve ikmal desteğini kesme görevlerini yapacaklardı. 

Yeri geldiğinde ise düşman hatlarında kaos ortamı yaratıp, düşman planlarını alt üst edeceklerdi.

Çinditler küçük birimler halinde organize edildiler. Her birim kendini savunabilecek ve düşman mevzilerine saldırabilecek kadar büyük olacak ancak yeri geldiğinde ise büyük Japon kuvvetlerinden gizlenebilecek kadar da küçük olacaktı. Bazen ise bu birimler bir araya gelip büyük düşman kuvvetlerini yok edip tekrar ormanın içinde gizleneceklerdi. Yine hatırlatalım bunun adı '' Uzun Mesafeli Sızma'' idi.

Çinditlerin 2 büyük düşmanı vardı: Japonlar ve Ormanlar. Askerler Orta Hindistan'da vahşi yaşama, nehir geçişlerine ve en önemlisi katır ile ulaşım konusunda eğitildiler. Herhalde bölgede katırın yaygın olmasından mı orasını bilemem ama katırlar Çindit'lerin ana ulaşım birimi oldu. Katırlar 2 büyük sefer sırasında silah, mühimmat, radyo ve egzotik hastalıklar için kullanılan ilaçları taşıdılar.

Bu dönemde Wingate kendileri için Çinditler ismini buldu. Bu aslında Burmaca bir söz olan Chinte'nin yanlış okunuşuydu. (Chinte Burma efsanesi olan bir yaratıktı.)

1. Büyük Sefer'in adı Operasyon Longcloth'du. Bu sefer Wingate'in ortaya attığı Uzun Mesafeli Sızma taktiğinin denenmesi için düzenlenecek deneysel bir operasyondu. Operasyon General Wavell tarafından onaylanıp uygulamaya geçti.

Toplamda 2000 asker ve 850 katırdan oluşan 5 birim organize edildi.

Her birim 400 askerden oluşuyordu. Bu birimler piyade tüfekleri ve makineli tüfekler ile donatıldı. İletişim olarak radyo kullanacaklardı. Hastalıklar için ise 1 doktor bulunuyordu. İkmalleri ise hava desteği ile sağlanacaktı.

Hava desteğini RAF (Kraliyet Hava Kuvvetleri) Doğu Bengal'dan kaldırdığı uçaklar ile sağlayacaktı. Bu ikmallerin yapılışı sırasında hiç bir uçak kaybedilmese bile her adam alması gerekenin yarısı kadar ikmal alabildi. Operasyon sırasında ise 178 sorti ile 303 ton ikmal yapıldı.

8 Şubat 1943'te Çinditler Burma'ya girdi. Başlangıçta sağlam bir direnişle karşılaşmasalar bile daha da ilerledikçe Japonlar tarafından bazı askerler görüldü. Japonlar ilkte normal olarak bu askerleri istihbarat toplamaya çalışan küçük bir askeri birlik sandı ve Karakol baskınları yiyip demiryolu ya da köprüleri havaya uçurulana kadar da Çinditlerin tugay boyutunda olduğunu anlayamadılar.

Çinditler onlara zarar vermeye başlayınca Japonlar Çinditlerin asıl amacını bilmediklerini dahası nasıl ikmal alabildikleri konusunda en ufak bir fikre sahip olmadıklarını anladılar ve kafaları karışmaya başladı. Çinditleri yok etmek için bölgeye 3 alay gönderildi.

Japonlar, Çinditlere hava yoluyla destek verildiğinin farkında değildi ve kara tedarik yollarını kesmek umuduyla Çinditlerin görüldüğü yerlerin batısına birlikler gönderdiler. 13 Mart'ta, malzemeleri bekleyen Çinditlerin, ikmal bölgesinin yakınında bir Japon mevzisiyle karşılaşması nedeniyle havadan ikmal girişimi kesintiye uğradı ve iptal edildi. Japonlar artık Çinditlere hava yoluyla tedarik sağlandığını fark etti ve buna göre hareket etmeye başladılar.

24 Mart'ta Wingate askerlerine geri çekilme emri verdi. Emir verilene kadar Çinditler o kadar ileri sızmışlardı ki hava ikmali mesafelerini aşmışlardı ve ikmalleri kesilmeye başlamıştı. Su kaynakları azalmaya başlayan Çinditler bölgede yoğunlaşmaya başlayan Japon mukavemeti ile iyice yorulup acı çekmeye başladılar. Çinditler artık kuşatılmak üzereydiler. Zaten bu tarz operasyonların kısıtlı bir süresi olur çünkü sürdürülebilmesi için daha büyük kuvvet ve hava desteğine ihtiyaç gereklidir. O yüzden Wingate'in bu deneysel operasyonunu başarısız olarak saymak büyük bir hatadır.

Geri çekiliş sırasında gereksiz araç gereçler gömüldü ve katırlar orada bırakılıp geri dönüldü. 3000 askerden sadece 2182'si 4 ay sonra Hindistan'a varabildi. Çoğu hastalıktan kırılıyordu ve sadece 600'ü bir daha operasyona katılabilecek kadar sağlam durumdaydılar.

Çinditler Burma'nın kuzeyine sızıp düşman demiryolu ve köprülerini havaya uçurup düşmana ağır kayıplar verdirmişlerdi. Buradan çok önemli dersler alıp düşmanı bu taktikler ile yok edebileceklerini kanıtlamışlardı.

Japonlar daha sonrasında ise Çinditlerin kendilerine baş belası olduklarını, onlarla başa çıkmanın çok zor olduğunu ve çoğu planlarını bu yüzden iptal ettiklerini itiraf ettiler.

Churchill, Roosevelt ve Müttefiklerin önemli yöneticileri 1. Seferin sonunda Çinditlerden oldukça etkilendiklerini söylediler ve hemen 2. ama daha büyük bir sefer düzenlemesi gerektiğini Wingate'e aktardılar ve Wingate hemen hazırlıklara başladı.

Ağustos 1943'te Churchill ve Roosevelt Kanada'da Quadrant konferansında bir araya geldiler ve 2. Sefer için resmi bir adım attılar. Churchill yanında elinde bulunan altın çocuk Orde Wingate'i de getirdi. Konferansta Wingate planlarını sunum şeklinde liderlere aktardı. 

Wingate'in önerisi Amerikan liderleri oldukça etkiledi ve operasyonun bel kemiği olacak Amerikan desteği sağlandı. 

6 Tugaylık 20.000 adamdan oluşan dev kuvvet sefer için gene Wingate tarafından eğitildi. Birimler geçenki ile aynı şekil bölündü ancak bu sefer daha sağlam hava desteği ve daha iyi tüfekli askerlerden oluşuyorlardı.

Ayrıca bu operasyonda ilkinden fazlası ile mustarip oldukları bir sorunu halledip gireceklerdi. Yani hava ile yaralıları tahliye etme sorunu.

Bu seferde katır sayısı azaltıldı çünkü hava desteği daha büyük olacaktı. Ancak bu sefer Çinditler ana kuvvet olmayacaklardı. Amerika Çin ve İngiliz kuvvetleri ilerlerken Japon iletişim ve ikmal hatlarını kesecek ve onları taciz edeceklerdi. Kısaca Japon hatlarında partizanlık yapıp kargaşa yaratacaklardı. Tabii bazı kuvvetler yedekte kalacaktı.

Amerikalılar Kuzey Burma'yı ele geçirip Çin'e daha iyi bir ikmal rotası açacaklardı. ABD ve Çin kuvvetleri Çin'de danışmanlık yapan General Stilwell tarafından organize edileceklerdi.

10.000 erkek ve 1000 katırdan oluşacak bu operasyon tarihte bir ilk olacaktı. Tarihin en büyük çıkarması olan Normandiya çıkarmasına daha çok vardı. 

Perşembe Operasyonu olarak adlandırılan bu operasyonda geceleri Japonlar tarafından fark edilmeden inecek uçaklarla indirilen birlikler önce küçük bir hava üssü inşa edeceklerdi. Böylece ekipmanlar daha rahat getirilebilecekti. 

Operasyon 5 Mart 1944'te başladı. Operasyon öncesi IJAAF yani Japon İmparatorluk Hava Kuvvetlerinin bölgedeki 78 uçaklık gücü bombardımanlar ile ezildi ve Japonlar oldukça yıpratıldı.

Daha sonra ise planörler havalandı ancak hava inişleri oldukça hayal kırıklığı yaratacak bir şekilde gerçekleşti. Bölgenin çekilen hava fotoğrafları eksik çekildiği için planörlerin çoğu hendek ve ağaçlara çarptı. Bu esnada 30 kişi öldü ve 28 kişi yaralandı.

İlk gece 35 planörden 400 adam iniş yaptı ve harekete hazırlardı. Daha sonraki gecelerde 2 tugay daha indirildi. İndirme harekatı devam ederken bir pist daha inşa edildi. 8 Mart'a kadar malzemeler dahil 1200 asker ve 200 katır daha indirildi. Bölgede artık 3 tugay vardı ve inme operasyonunu bölmeye çalışan tüm Japon saldırıları püskürtüldü.

Perşembe Operasyonunun başarısı ile beraber Çinditler düşmanın arkasına sızmaya başladılar. Stilwell'in kuvvetleri kuzeye doğru yaklaşırken Çinditler görevlerine başlayıp Japon hatlarında partizanlık faaliyetlerini sürdürdüler. Bu 2. Sefer ilkinin aksine daha aktif çatışmalardan oluşacaktı.

Çinditler yerleştikleri yerlere mevziler ve küçük kaleler inşa etmeye başladılar. Bu mevzileri özellikle ormanların derinliklerinde düşmanın tank ve topçu getirip kaleleri yıkamayacağı yerlere yaptılar. Japonlar bu sefer daha hazırlıklıydılar ve Wingate'e sorun çıkarıyordular. Hatta bazı kalelere saldırdılar ancak Çinditler saldırıları püskürttüler.

24 Mart'ta Wingate olay yerini daha yakından takip etmek için askerlerinin yanına bir tane B-25 Mitchell ile uçmaya karar verdi ve bölgeyi ziyaret etti. Ancak geri dönüşte uçağı düştü ve uçakta Wingate dahil herkes öldü. Kazanın sebebi bugün bile bilinmez ancak fırtınalardan dolayı olduğu düşünülür.

Olay Çinditlerin moralini fazlası ile bozmuştu. Bir tane Çindit komutanı ''Bu saatten sonra bize kim bakacak?'' diye soruyordu. Çinditlerin başına gene birimlerden bir komutan geçirildi ancak ana yönetim General Stilwell'e bırakıldı.

Stilwell ise çok büyük bir hata yapıp başına buyruk bir şekilde birlikleri normal piyade kuvvetleri olarak kullanmaya başladı. 2 yıl boyunca aldıkları eğitimin dışına çıktıkları için Çinditlerin verimi oldukça düştü. Başarısız harekat sonrası çoğu birimin mevcudu neredeyse sıfırlanmıştı çok az kişi sağlam çıkabilmişti.

Wingate'in ölümü Çinditler için çok kötü oldu ve 1945 Şubat'ında Çinditler resmen dağıtıldı.